Ονειρεύομαι με μάτια ανοικτά,
ανοίγω σύνορα που είναι κλειστά,
μ’ όλους τους νέους στο ίδιο τρένο,
κοιτάζω μπροστά, πίσω δε μένω.
Απλώστε τα χέρια απ´ άκρη σε άκρη,
διώξτε του πόνου το κάθε δάκρυ ,
νιότη του κόσμου γίνε η ελπίδα ,
και της Ειρήνης , η αλυσίδα !
Πόλεμος, αίμα δεν έχουν πατρίδα,
δείξτε μου τώρα όσα δεν είδα,
συνοδοιπόροι στον ίδιο δρόμο,
χαράζουμε μέλλον δίχως τον τρόμο.
Απλώστε τα χέρια απ´ άκρη σε άκρη,
διώξτε του πόνου το κάθε δάκρυ,
νιότη του κόσμου γίνε η ελπίδα ,
και της Ειρήνης, η αλυσίδα!
Όλα αυτά που μας που μας πληγώνουν
Είναι αυτά που μας ενώνουν
Κι εκεί κάπου ζει μια Ελπίδα.
Όλα αυτά που μας πληγώνουν,
Είναι αυτά που μας ενώνουν
Κι εκεί πάντα ζει η Ελπίδα.
Απλώστε τα χέρια απ´ άκρη σε άκρη,
διώξτε του πόνου το κάθε δάκρυ,
νιότη του κόσμου γίνε η Ελπίδα,
και της Ειρήνης, η αλυσίδα!
Στίχοι: Γεωργίου Κωνσταντίνος
Μουσική: Σταμάτη Εύα
Εναρμόνιση: Πιστώφ Μιλτιάδης
Ενορχήστρωση: Τσίγκος Γιώργος
Διδασκαλία τραγουδιού: Στρατηγοπούλου Έλενα-Dimova Μαρία-Σταμάτη Εύα
Διεύθυνση χορωδίας: Καραμπεροπούλου Δήμητρα
Μουσική διδασκαλία: Αλαβάνος Νικόλας
Μουσικός Συντονισμός: Καζαμίας Νικόλαος
