Αναπτυσσόμενες θεωρούνται οι χώρες που βρίσκονται σε χαμηλό επίπεδο κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο και ανήκουν κυρίως στην Αφρική, Ασία, Λατινική Αμερική ή Καραϊβική. Κράτη όπως το Αφγανιστάν, το Μαρόκο, η Ουγκάντα και το Βιετνάμ, γνωστά και ως «χώρες του τρίτου κόσμου» διακρίνονται από χαμηλότερο εισόδημα, υποανάπτυκτη βιομηχανία, χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο και έλλειψη πρόσβασης στη σύγχρονη τεχνολογία, ενώ αντιμετωπίζουν συχνά έλλειψη θέσεων εργασίας, τροφίμων, καθαρού πόσιμου νερού, εκπαίδευσης, υγειονομικής περίθαλψης και στέγασης. Αυτά είναι μόνο λίγα από τα προβλήματα με τα οποία οι κάτοικοι των αναπτυσσόμενων χωρών έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά.
Παρότι τα τελευταία 20 χρόνια οι περισσότερες από τις οικονομικά ασθενείς χώρες έχουν παρουσιάσει σημαντική οικονομική πρόοδο, δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε με ποιον τρόπο συμβάλλουν οι αναπτυγμένες χώρες στην αναπτυξιακή πορεία των αναπτυσσόμενων κρατών.
Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ξεκίνησαν το «Foreign aid», ένα πρόγραμμα βοήθειας μέσω της χορήγησης χρημάτων, υπηρεσιών ή αγαθών από μια χώρα σε μια άλλη, προς όφελος της χώρας υποδοχής ή των πολιτών της. Η βοήθεια μπορεί να είναι οικονομική, στρατιωτική ή ανθρωπιστική και θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική για τις αναπτυσσόμενες χώρες. Χάρη στο Πρόγραμμα αυτό, το 2022, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών χορήγησε πάνω από 12 δισεκατομμύρια δολάρια σε ανθρωπιστική βοήθεια παγκοσμίως. Ακολούθησε η Γερμανία με πάνω από τρία δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χορήγησε περίπου δύο δισεκατομμύρια δολάρια.
Χωρίς καμία αμφιβολία, τα προγράμματα αυτά συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στην οικονομική ενίσχυση των αναπτυσσόμενων κρατών, ωστόσο δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Παράλληλα, διεθνείς οργανισμοί, όπως ο ΟΗΕ μέσω διαφόρων προγραμμάτων ενισχύουν τις αναπτυσσόμενες χώρες προκειμένου να αναπτύξουν προγράμματα και υποδομές που θα μπορέσουν να επιτύχουν οικονομική ανάπτυξη και αντίστοιχα βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων τους.
Οι κάτοικοι των χωρών αυτών επικαλούνται την βοήθεια μας για να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες ζωής. Μόνο με την κινητοποίηση όλων μας μπορεί να ακουστεί η φωνή τους.
Από τη μαθήτρια της Γ’ Γυμνασίου, Αλκμήνη Χατζοπούλου.
