Ο Πρόεδρος του 15μελούς Μαθητικού Συμβουλίου από το D-ικό μας Γυμνάσιο, Βασίλης Δαλγιαννάκης, απέναντι στα ιστορικά γεγονότα, με συλλογισμό μεστό & εναργή, αλλά και με ματιά ψύχραιμη και πλουραλιστική, προλογίζει το εξαιρετικό πολυσυλλεκτικό αφιέρωμα της διαδικτυακής μαθητικής εφημερίδας g-e-news για τον εορτασμό της 17ης Νοεμβρίου 1973.
«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Αυτή τη στιγμή γεννιέται και σημαίνει η ώρα της λευτεριάς». Επί τρεις ημέρες, φοιτητές, νέοι και νέες, βρίσκονται στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και καλούν τον λαό να αντιδράσει απέναντι στη δικτατορία. Σύνθημά τους: ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Τρεις λέξεις να συνοψίζουν τα πιο σημαντικά αγαθά της ζωής. Τρεις λέξεις, από τις οποίες, αν έπρεπε να διαλέξω μόνο μία, θα έβαζα πρώτη την Παιδεία.
Μέσω της Παιδείας, ο άνθρωπος μπορεί να εξασφαλίσει τα προς το ζην του. Ακόμη, όμως, και αυτό δεν του είναι αρκετό. Το πιο σημαντικό είναι ότι μπορεί να διεκδικήσει και να κατακτήσει την ελευθερία του. Να μην επιτρέψει σε κανέναν να τον χειραγωγήσει, να τον παραπλανήσει, να του περιορίσει τη σκέψη και την ίδια του την ύπαρξη. Να μην αφήσει τις λέξεις να χάνουν το νόημά τους στο στόμα ανήθικων τυράννων.
Αυτό προσπάθησε να κάνει, άλλωστε, η Χούντα, με το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών. Να επιβληθεί, να καταστείλει τη δημιουργία, τον λόγο, να αλλοιώσει τις λέξεις προς όφελός της και να αναγκάσει τον Σεφέρη να γράψει στο Princeton, το 1968, το επίγραμμα «Από βλακεία»:
«Ελλάς· πυρ! Ελλήνων· πυρ! Χριστιανών· πυρ!
Τρεις λέξεις νεκρές. Γιατί τις σκοτώσατε;»
Επί 7 χρόνια, από τη νύχτα της 21ης Απριλίου 1967, η Ελλάδα βρίσκεται σε λήθαργο. Κάθε φωνή ελευθερίας έχει σιωπήσει. Ακόμα και πολλοί ποιητές έχουν διαφύγει στο εξωτερικό, μη ανεχόμενοι τη δικτατορία. Σε όλη αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, οι μόνοι που ξεσηκώνονται είναι οι νέοι. Οι νέοι του Γιάννη Ρίτσου, σε μία δοκιμή για ένα ποίημα του Πολυτεχνείου, από τους οποίους:
«Ο ένας γράφει συνθήματα στους τοίχους ο άλλος
φωνάζει συνθήματα πάνω απ’ τους δρόμους ο τρίτος
φοράει το παράθυρο τραγουδάει ανοιχτός Ρωμιοσύνη Ρωμιοσύνη».
17 Νοεμβρίου 2021
Εδώ Γυμνάσιο των Εκπαιδευτηρίων Δούκα. Όχι κλεισμένοι στο Σχολείο, αλλά παρόντες από επιλογή. Ελεύθεροι να εκφραστούμε, να δημιουργήσουμε, να οραματιστούμε ένα καλύτερο μέλλον. Να μοιραστούμε με γονείς, καθηγητές και συμμαθητές τους προβληματισμούς μας, να προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, χωρίς φόβο, χωρίς επιβολή, αλλά ως ίσοι. Να απολαμβάνουμε την ελευθερία μας, την ευκαιρία να ακουστεί η δική μας φωνή, όπως εκφράστηκε και με τις εκλογές για το δεκαπενταμελές μαθητικό συμβούλιο. Να θυμόμαστε όσους αγωνίστηκαν για τα δικά μας δικαιώματα και να τους υποσχόμαστε, ως ελάχιστο αντάλλαγμα, να τα διατηρήσουμε.
Ο αγώνας για ελευθερία δεν τελειώνει ποτέ. Εμείς, οι πολίτες του αύριο, οφείλουμε συνεχώς να προσπαθούμε για μία δημοκρατική κοινωνία, βασισμένη στον νόμο, όπου όλοι οι άνθρωποι θα γεύονται τα αγαθά της ελευθερίας.
Και ο μόνος δρόμος προς αυτήν την κατεύθυνση; Ο δρόμος της Παιδείας.
Βασίλης Δαλγιαννάκης
Πρόεδρος του 15μελούς Μαθητικού Συμβουλίου Γυμνασίου Εκπαιδευτηρίων Δούκα
