Συντάκτης: sgrigoriadis
Independent States: a Play critic
There are many theatre shows that can deeply move the emotions of the viewer. A few weeks ago, I watched an amazing play at Theatre Chora, but I believe it would not have been the same without those actors. The performance was called Independent States.
Before the show started, I could make out the set, which included five offices, a makeshift kitchen, and some decorations. The story takes place sometime between 1977 and 1978 and revolves around a newspaper office, focusing on a crime that took place. However, the new secretary took it upon herself to investigate the crime. When the people at the newspaper office discovered that she wanted to reveal the truth to the world, they tried to silence her.
The play also portrays everyday office routines and employee relationships. There are scenes involving violence and rape, and the actors managed to convey all the emotions flawlessly. I also really liked the setting and the costumes. It’s a show I would watch again, and it truly deserves many congratulations.
By Despoina Demopoulou, junior highschool student
The Rashomon Effect; Human ‘truth’
I recently picked up Akutagawa’s works. Being one of the most known Japanese authors, I had quite high hopes, especially since id been looking forward to reading his short stories for quite a while. Being also one of the biggest inspirations to one of my favorite authors, (Osamu Dazai), I was to say the least excited. Now, having read all of his translated stories, I can tell you that he is quite remarkable indeed. But the truth is, that even though all of his works were quite memorable, one caught my eye in particular.
“In a Bamboo Groove” starts off by the testimony of a woodcutter, as he narrates how he found a dead man’s body, in a bamboo groove. The story gets quite clear, as a priest, mother of the woman the deceased man was with, and a nearby officer, offer their own testimonies. The interesting part though, comes down to the actual murder suspects. The criminal, the woman, and the dead man himself (spiritually). Each one, gives their own testimony, each one seemingly like the other, yet so very different, as details don’t match up, and in the end each one drives to their own conclusion, of who killed the man. Akutagawa, and later director Kurosawa, (as it was later filmed, 1950), seem to give the same importance to each story, making each one of the suspects unreliable narrators. That also makes the reader not know who he’s supposed to trust. Like a murder mystery, the reader expects a grand ending, maybe combining all the suspects’ testimonies, or maybe none. Yet, Akutagawa has finished his story. The short story ends with the dead man’s testimony, leaving the actual truth a riddle for his audience. But that’s what makes the story so impactful. Akutagawa has made his point, already. Since it wasn’t who was the murderer after all. It was the testimonies themselves. The so different stories each one of them said, was a result of the “Rashomon effect” named by a short story from Akutagawa himself. It’s like a glass lens in the brain. Scientists have found that the way human memory is taken in is different for every person. Ranging from egoistic filters, which highlight the person’s actions, in their memory. Which is practically why no suspect said they themselves were the murderer. Or even, the murderer knew who he was, but refused to confine it, as he saw that he was at no fault, result of the egoistic filter. It can also even range in personal filters, which could be the result of past experiences. Each subject represents a different story, not because they are telling a full-on lie, but because what they remember isn’t the objective truth. That truth, their own kind of truth, that they fully created themselves. In the end, who murdered the man wasn’t the point, yet Akutagawa hints at how the human brain is by its own nature subjective, so much so that we can change our truth without even trying. So, maybe human truth isn’t exactly what objectively is classified as the truth, but its our own type of truth, the one we believe in, and the type of truth each one of us knows.
By Thomais Fouskoudi, junior highschool student
Η ζωή στις μεγαλουπόλεις: Με την ματιά των μαθητών
Οι μαθητές του Γ΄Β1, με αφορμή το κείμενο της Μαρίας Ιορδανίδου «Στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας» και το ποίημα του Ν.Α. Ασλάνογλου «Αθήνα», τοποθετούνται ως προς τη ζωή στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις.
Η ζωή στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις: Ανάμεσα στη γκρίζα πραγματικότητα και τη μαγεία
Αθήνα, όπως όλες οι σύγχρονες μεγαλουπόλεις, αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό που εξελίσσεται διαρκώς και προσπαθεί να νικήσει τη φθορά και να επιβάλει την ομορφιά. Οι πολυκατοικίες, στενά χτισμένες η μία δίπλα στην άλλη, αλλά και οι γεμάτοι αυτοκίνητα δρόμοι της, δημιουργούν ένα σκηνικό γκρίζο και ασφυκτικό. Όμως πίσω από αυτές τις άσχημες εικόνες των σύγχρονων μεγαλουπόλεων, υπάρχουν στοιχεία ομορφιάς που μπορούν να κάνουν την πόλη μαγική και ζωντανή.
Το ποίημα του Ν.Α. Ασλάνογλου αποτυπώνει αυτή την αντίθεση: το κενό των εγκαταλελειμμένων χώρων, αλλά και την ενέργεια που εξακολουθεί να υπάρχει στα στενά της πόλης. Το πρωινό βρίσκει άδειες τις καρέκλες των καφενείων να περιμένουν τους πρώτους επισκέπτες, ενώ το φως πέφτει πάνω στις πολυκατοικίες που πίσω από τους γκρίζους τοίχους κρύβουν ανθρώπινες ιστορίες. Κατανοούμε ότι ο αστικός ιστός μπορεί να είναι απρόσωπος και γκρίζος, αλλά την ίδια στιγμή είναι και ανθρώπινος και προσφέρει δυνατότητες απόλαυσης και ομορφιάς στους κατοίκους.
Στην Αθήνα, με την πολυκοσμία και τους συνεχείς θορύβους, ο αττικός ουρανός προσπαθεί να προσφέρει τη γαλήνη του στους κατοίκους και το φως του ηλιοβασιλέματος λούζει τα γκρίζα κτήρια με χρυσαφένιες αποχρώσεις. Το βράδυ, το φεγγάρι ξεπροβάλει πίσω από τις πολυκατοικίες ρίχνοντας το φως του στα μπαλκόνια και στα παράθυρα. Επίσης, τα έργα τέχνης που κοσμούν την πόλη, προσφέρουν και αυτά την ομορφιά τους στους κατοίκους, απομακρύνοντας τα βλέμματα από την ασχήμια της καθημερινότητας.
Είναι προφανές ότι η ζωή στην Αθήνα, όπως και σε όλες τις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, είναι μία διαρκής αντίθεση ανάμεσα στην γκρίζα καθημερινότητα και στη μαγεία. Είναι στο χέρι μας να ανακαλύψουμε τη μαγεία και μέσα από τις δράσεις και τον τρόπο ζωής μας να την κάνουμε να κυριαρχήσει!
Γεωργίου Μάξιμος
Ζώντας στη σύγχρονη Μεγαλούπολη: από τη μεταμόρφωση της πόλης στην αναζήτηση της ανθρωπιάς
Οι μεγαλουπόλεις, και ιδιαίτερα η Αθήνα, είναι ζωντανοί οργανισμοί που πάλλονται στον ρυθμό της καθημερινότητας. Κάποτε, οι δρόμοι της έσφυζαν από μικρά σπιτάκια με αυλές γεμάτες λεμονιές, από παιδιά που έπαιζαν ανέμελα και από γείτονες που μιλούσαν από τα μπαλκόνια. Σήμερα, η πόλη είναι μια θάλασσα από τσιμέντο, όπου οι ουρανοξύστες των πολυκατοικιών υψώνονται σαν ψυχροί γίγαντες, κλείνοντας τον ουρανό και σφραγίζοντας τη μαγεία του παρελθόντος.
Η αστική εξάπλωση και η ανεξέλεγκτη δόμηση άλλαξαν ανεπιστρεπτί τον τρόπο ζωής μας. Οι πλατείες γέμισαν με αυτοκίνητα, τα στενά σοκάκια έδωσαν τη θέση τους σε φαρδιές λεωφόρους, και τα παραδοσιακά αρχοντικά έγιναν παρελθόν μπροστά στη μαζική ανοικοδόμηση. Οι παλιές προσφυγικές γειτονιές, γεμάτες νοσταλγία και ιστορίες, χάθηκαν κάτω από τον ήχο των εργολάβων που ύψωναν πολυκατοικίες με πανομοιότυπα μπαλκόνια και μονότονες προσόψεις.
Το ποίημα «Αθήνα» περιγράφει με λιτότητα μια πόλη απογυμνωμένη από την παλιά της ψυχή. Οι “άδειες καρέκλες” σε μια πλατεία θυμίζουν ζωές που πέρασαν, στιγμές που χάθηκαν στη ρουτίνα, βλέμματα που δεν ανταλλάσσονται πια. Η “μυρωδιά γκαζιού και κίτρινης λαδομπογιάς” είναι η αποπνικτική ατμόσφαιρα των βιομηχανικών αερίων, της παλιάς πολυκατοικίας που βάφεται ξανά και ξανά, για να κρύψει τη φθορά του χρόνου.
Κι όμως, ακόμα και μέσα σε αυτήν τη φαινομενικά ψυχρή πόλη, υπάρχουν στιγμές που χαράσσονται στη μνήμη σαν πολύτιμα πετράδια. Ένα ηλιοβασίλεμα πίσω από τις πολυκατοικίες, όταν το πορτοκαλί φως λούζει τα μπαλκόνια. Ένα ξαφνικό χαμόγελο ενός περαστικού στο μετρό. Η μυρωδιά του βρεγμένου πεζοδρομίου μετά από μια καλοκαιρινή βροχή. Η Αθήνα είναι γεμάτη αντιφάσεις – μέσα στον θόρυβο, βρίσκεις στιγμές σιωπής. Μέσα στο χάος, μια εικόνα ομορφιάς.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος των σύγχρονων μεγαλουπόλεων δεν είναι το τσιμέντο, αλλά η αποξένωση. Οι πολυκατοικίες στοιβάζουν ζωές τη μία πάνω στην άλλη, χωρίς οι ένοικοι να γνωρίζουν καν τα ονόματα των γειτόνων τους. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι από κόσμο, αλλά συχνά τόσο μοναχικοί. Η Αθήνα των μικρών καφενείων και των παλιών σινεμά ξεθωριάζει, και στη θέση της αναδύεται μια πόλη βιαστική, ανυπόμονη, σχεδόν απρόσωπη.
Ίσως η λύση δεν είναι να γκρεμίσουμε τα κτίρια, αλλά να ξαναχτίσουμε τις σχέσεις μας. Να επαναφέρουμε την αίσθηση της κοινότητας, να ξανακάνουμε την πόλη βιώσιμη, να γεμίσουμε τους δρόμους με πράσινο και τις γειτονιές με ζωή. Μια σύγχρονη μεγαλούπολη δεν χρειάζεται να είναι απάνθρωπη –αρκεί οι άνθρωποί της να μη χάσουν την ανθρωπιά τους.
Η Αθήνα μπορεί να είναι «μια πολιτεία γυμνή», αλλά οι στιγμές που ζούμε μέσα της, οι αναμνήσεις που χτίζουμε, είναι αυτές που τη γεμίζουν με ψυχή. Και ίσως, τελικά, η πραγματική πόλη να μην είναι τα κτίρια της, αλλά οι άνθρωποι που την κατοικούν.
Γρηγοριάδης Χρήστος
Η ζωή στην τσιμεντούπολη
Τον τελευταίο καιρό, όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να ζήσουν στην πρωτεύουσα κάποιας χώρας. Η ζωή βέβαια σε αυτή μπορεί να προσφέρει απίστευτες ευκαιρίες, αλλά και προκλήσεις, καθώς οι κάτοικοι ζουν σε έναν κόσμο που συνεχώς εξελίσσεται και προσαρμόζεται. Οι μεγάλες πόλεις μπορούν να προσφέρουν αμέτρητες ευκαιρίες για εκπαίδευση, καριέρα και ψυχαγωγία, δημιουργώντας έναν μοναδικό τρόπο ζωής, γεμάτο δραστηριότητες και νέες γνωριμίες. Ωστόσο, οι αγχωτικοί ρυθμοί της ζωής συνοδεύουν τις περισσότερες φορές τους κατοίκους με στρες.
Η ζωή στις πόλεις απαιτεί τη συνεχή πληροφόρησή μας για γεγονότα που συμβαίνουν δίπλα μας, αλλά και την αντιμετώπισή τους. Ο έντονος ρυθμός ζωής, καθώς και η διαχείριση της συμφόρησης στους δρόμους, κουράζουν τους ανθρώπους. Η προστασία του εαυτού μας από την εγκληματικότητα που υπάρχει και έχει αυξηθεί πάρα πολύ τον τελευταίο καιρό μας αναγκάζει να μένουμε φοβισμένοι και απομονωμένοι.
Ωστόσο, εκτός από αρνητικά, οι πόλεις προσφέρουν αμέτρητες ευκαιρίες για επαγγελματική ανάπτυξη. Μέσα από μεγάλες επιχειρήσεις και βιομηχανίες που δραστηριοποιούνται στις πόλεις, οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να έχουν πρόσβαση σε δουλειές, εκπαιδεύσεις και νέες συνεργασίες. Τέλος, υπάρχουν πολλές εκδηλώσεις, όπως φεστιβάλ, εκθέσεις και συναυλίες που εμπλουτίζουν τη ζωή στη πόλη!
Συμπερασματικά, τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι άνθρωποι των μεγάλων πόλεων συνειδητοποιούν ότι η ζωή γίνεται με το πέρασμα του χρόνου όλο και πιο δύσκολη και χρειάζεται διαρκής εγρήγορση και δραστηριοποίηση.
Κάτσου Εβίτα
Ζωή σε μεγαλουπόλεις
Η ζωή στις μεγαλουπόλεις σήμερα έχει γίνει ανυπόφορη για τους κατοίκους τους. Οι άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους, ζουν μέσα στο τσιμέντο, δηλαδή σε τεράστιες, θεόρατες πολυκατοικίες που, ιδίως στο κέντρο, κρύβουν τον λαμπερό ουρανό. Τα διαμερίσματα είναι πολύ μικρά και με περιορισμένες επιλογές για τους ενοίκους. Δεν διαθέτουν φυσικό φωτισμό, ενώ ακόμη και τα μπαλκόνια είναι μικρά, με θέα στην καλύτερη περίπτωση τη βεράντα του γείτονα. Παρόλο όμως που οι άνθρωποι κατοικούν τόσο κοντά, δεν έχουν επαφή με τους συνανθρώπους τους. Οριακά αναγνωρίζουν το πρόσωπο κάποιων, αλλά δεν κοινωνικοποιούνται ούτε μέσα στην ίδια την πολυκατοικία τους.
Οι δρόμοι είναι τις περισσότερες ώρες της ημέρας γεμάτοι με αυτοκίνητα. Παντού ακούγονται κόρνες, θόρυβοι, φρεναρίσματα, ενώ τα καυσαέρια που εκπέμπονται κάνουν την προσπάθεια για καθαρή αναπνοή μάλλον αδύνατη. Τα πεζοδρόμια, από την άλλη, είναι στενά και, όπου υπάρχει περισσότερος χώρος, δεσμεύεται από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Οι αγορές είναι πολύβουες και η βόλτα σε αυτές γίνεται πολύ κουραστική. Επιπλέον, τα πάρκα και οι χώροι πρασίνου είναι ελάχιστοι.
Φυσικά, οι πόλεις δίνουν στους ανθρώπους την ευκαιρία να εργασθούν σε καλοπληρωμένες θέσεις, ώστε να βελτιώσουν την οικονομική τους κατάσταση. Οι πόλεις διαθέτουν νοσοκομεία, σχολεία, χώρους πολιτισμού, θέατρα και κινηματογράφους που κάνουν τη ζωή των ανθρώπων ευκολότερη και πιο ενδιαφέρουσα σε κάποιους τομείς. Το ερώτημα όμως είναι εάν σήμερα ο άνθρωπος που ζει σε μία μεγαλούπολη έχει τον χρόνο που απαιτείται, προκειμένου να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που του δίνονται.
Μαρίνη Μυρτώ
Η Τσιμεντένια Πόλη
Οι πόλεις είναι οι χώροι που αναπτύσσονται πολύ πιο γρήγορα από άλλες περιοχές μιας χώρας. Οι μεγαλουπόλεις, όπως η Αθήνα, είναι γεμάτες αντιθέσεις. Από τη μία είναι γεμάτες ζωντάνια και μεγάλες προοπτικές. Από την άλλη, πολλές φορές είναι επικίνδυνες, άτονες, μοναχικές παρά τον πολύ κόσμο που κατοικεί εκεί.
Οι πόλεις, όπως γνωρίζουμε, έχουν πολλές αντιθέσεις. Σε μια περιοχή μπορεί να υπάρχουν πολλά όμορφα σπίτια, πολλά εστιατόρια, να είναι συνεχώς γεμάτες κόσμο, με καφετέριες, πολυκαταστήματα. Όμως υπάρχουν και περιοχές που μοιάζουν ερημωμένες. Παράθυρα κλειστά, άδειες καρέκλες, κτίρια που είναι άσχημα και πολλές πανομοιότυπες πολυκατοικίες στη σειρά χωρίς κάποιο στοιχείο ιδιαιτερότητας. Οι μεγαλουπόλεις αλλάζουν συνεχώς. Νέοι δρόμοι, νέα κτίρια, αλλά και παραμελημένες γειτονιές συνθέτουν μια εικόνα που είναι ταυτόχρονα γεμάτη ζωή και φθορά.
Η Αθήνα, όπως και άλλες μεγάλες πόλεις, είναι γεμάτη από ιστορία και σύγχρονη ανάπτυξη, όμως δεν λείπουν και οι προβλήματα. Η συνεχής κίνηση και η ρύπανση είναι μόνο μερικά από τα ζητήματα που επηρεάζουν την καθημερινότητα στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις. Παρά τις δυσκολίες, οι πόλεις προσφέρουν ευκαιρίες, κυρίως επαγγελματικές. Οι νέες υποδομές, οι πολιτιστικές δράσεις και οι νέες ευκαιρίες για δουλειά δείχνουν ότι, παρά τις δυσκολίες, η ζωή συνεχίζεται και προχωράει μπροστά.
Η ζωή στις μεγαλουπόλεις είναι γεμάτη αντιθέσεις: ένταση και ηρεμία, κίνηση και εγκατάλειψη. Παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες, οι πόλεις συνεχώς εξελίσσονται. Η
Αθήνα, όπως και άλλες μεγάλες πόλεις, συνεχίζει να ζει, με τα καλά και τα κακά της, προσφέροντας νέες ευκαιρίες και προκλήσεις στους ανθρώπους της. Εσείς ποια πλευρά θα διαλέξετε;
Παρασκευοπούλου Εύα
Η ζωή στα σύχρονα αστικά κέντρα
Αποτελούν καθημερινό φαινόμενο πια οι δημοσιογραφικές και οι επιστημονικές αναφορές στα προβλήματα των πόλεων. Όλο και συχνότερα διαβάζουμε για την υποβάθμιση της ποιότητας των αστών σε παγκόσμια κλίμακα. Οι ειδικοί κρούουν των κώδωνα του κινδύνου για μια κρίση που μαστίζει τον άνθρωπο των σύγχρονων μεγαλουπόλεων.
Είναι γεγονός πως οι οικοδομικές κατασκευές απλώνονται σ’ όλη την έκταση, με αποτέλεσμα οι πόλεις να είναι απάνθρωπες, καθώς κυριαρχεί παντού το τσιμέντο και έχει χαθεί ολοκληρωτικά ο σεβασμός στη φύση. Κάπως έτσι, μαζί με τη φύση, χάθηκε σταδιακά και ο σεβασμός στον συνάνθρωπο. Οι σχέσεις των ανθρώπων γίνονται όλο και πιο απρόσωπες, όλο και πιο αλλοτριωμένες. Ζούμε μέσα σε μια πολυκατοικία και δεν ξέρουμε το όνομα του γείτονά μας, δεν λέμε καλημέρα και δεν βοηθάμε, αν χρειαστεί, επικαλούμενοι δήθεν τάχα τη «διακριτικότητα» μας. Τελικά, για να μην γίνουμε αδιάκριτοι, γίναμε αδιάφοροι. Πόσο αληθινά αποδεικνύονται τα λόγια του Α. Σαμαράκη «Ποτέ άλλοτε οι στέγες των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά και ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακριά».
Συμπερασματικά, η απομάκρυνση του ανθρώπου από τη φύση στις σύγχρονες τσιμεντουπόλεις, αλλά και από τον συνάνθρωπο, πλήττουν την ψυχοσωματική μας υγεία, εντείνουν τα παθογενή προβλήματα που τόσο μας απασχολούν, όπως η βία και η εγκληματικότητα και, τελικά, εμποδίζουν το ευ ζην και την ευτυχία μας. Και αν η ευτυχία δε είναι το ζητούμενο, τότε τι είναι;
Σκορδής Μίλτος
Αθήνα: μια πόλη με πολλές εικόνες και αντιθέσεις
Η Αθήνα, μέσα από το ομότιτλο ποίημα, παρουσιάζεται ως μια πόλη εγκαταλειμμένη και μοναχική, με μια αίσθηση κενότητας και αδιαφορίας. Ο ποιητής χρησιμοποιεί εικόνες, όπως οι «άδειες καρέκλες» και τα «ερείπωμένα παράθυρα», αποτυπώνοντας την αίσθηση πως η πόλη έχει χάσει την ενέργειά της και μοιάζει να είναι σε αδράνεια. Η «μυρωδιά γκαζιού και κίτρινης λαδομπογιάς» μας μεταφέρει την εικόνα μιας Αθήνας που αργοπεθαίνει, χωρίς να προσφέρει κάτι ζωντανό στους κατοίκους της.
Η ζωή στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, αν και γεμάτη ένταση και δυνατότητες, μπορεί να είναι αποξενωτική. Στις μεγάλες πόλεις, όπως η Αθήνα, ο κόσμος συχνά νιώθει μικρός και μόνος, παρά την πολυκοσμία γύρω του. Η πυκνότητα του πληθυσμού, η κυκλοφοριακή συμφόρηση και η ατμοσφαιρική ρύπανση δημιουργούν ένα περιβάλλον γεμάτο άγχη, όπου η καθημερινότητα μπορεί να γίνει εξαντλητική. Η επιβίωση, η καριέρα και η κοινωνική καταξίωση αφήνουν λίγα περιθώρια για πραγματική σύνδεση.
Η Αθήνα, όπως και άλλες πόλεις, ζει την αντίφαση του παλιού και του νέου. Ενώ το ιστορικό κέντρο της φέρει την κληρονομιά του παρελθόντος, πολλές φορές τα παλιά κτίρια μένουν αδιάφορα, παραμελημένα και γεμάτα ερείπια, ενώ γύρω τους ξεφυτρώνουν σύγχρονα κτίρια που στέκουν αδιάφορα και ψυχρά. Αυτή η σύγκρουση δημιουργεί μια παράξενη αίσθηση, σαν η πόλη να προσπαθεί να συνδυάσει την ιστορία της με το παρόν, χωρίς όμως να πετυχαίνει πάντα την αρμονία που θα έπρεπε.
Παρά τις δυσκολίες και την αποξένωση που συχνά νιώθουμε στις σύγχρονες πόλεις, η ζωή σε αυτές κρύβει, επίσης, πολλές ευκαιρίες. Οι μεγάλες πόλεις προσφέρουν μια αίσθηση δυναμικής και εξέλιξης, αλλά χρειάζονται αλλαγές, για να γίνουν πιο ανθρώπινες και βιώσιμες. Αν οι πόλεις μας δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στην ποιότητα ζωής, στη διατήρηση του περιβάλλοντος και στη βελτίωση των δημόσιων χώρων, τότε μπορεί να εξελιχθούν σε τόπους, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να συνυπάρχουν και να ευημερούν με πιο υγιείς και ευχάριστες συνθήκες.
Τεριακίδου Λυδία
Η ζωή στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις: Ρυθμοί, αντιθέσεις και προκλήσεις
Οι σύγχρονες μεγαλουπόλεις αποτελούν κόμβους πολιτισμού, οικονομίας και τεχνολογίας, αλλά ταυτόχρονα και πεδία έντονων αντιθέσεων. Η Αθήνα, ως μία από τις πιο ιστορικές, αλλά και δυναμικές πόλεις, αντανακλά αυτές τις αντιθέσεις με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Το ποίημα «Αθήνα» αποτυπώνει μια όψη της πόλης, αυτήν της μοναξιάς και της εγκατάλειψης, ενώ οι φωτογραφίες από το κέντρο επιβεβαιώνουν την πολυμορφία της.
Η καθημερινότητα στις μεγαλουπόλεις είναι γεμάτη κίνηση. Ο κόσμος βιάζεται, οι δρόμοι γεμίζουν από αυτοκίνητα και οι πλατείες γίνονται σημεία συνάντησης ανθρώπων που ακολουθούν διαφορετικές διαδρομές. Παρόλα αυτά, πίσω από τη ζωντάνια και τον θόρυβο, υπάρχουν σημεία που μοιάζουν εγκαταλελειμμένα, γωνιές, όπου ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει.
Η Αθήνα του ποιήματος είναι μια πόλη που ξυπνά νωχελικά, με άδειες καρέκλες και ερειπωμένα παράθυρα. Η περιγραφή αυτής της εικόνας θυμίζει τις αντιθέσεις της ζωής στην πόλη: από τη μία η ζωντανή πλευρά της, γεμάτη ενέργεια και ανθρώπινη δραστηριότητα, και από την άλλη η σκοτεινή όψη της, με τη μοναξιά και τη φθορά να κυριαρχούν σε ορισμένες περιοχές.Ωστόσο, η σύγχρονη μεγαλούπολη δεν είναι μόνο τόπος μοναξιάς. Είναι και τόπος συνάντησης, πολιτιστικής ανταλλαγής και δημιουργίας. Αν και οι ρυθμοί είναι απαιτητικοί και πολλές φορές η πόλη μπορεί να φαίνεται απρόσωπη, οι άνθρωποί της είναι αυτοί που δίνουν νόημα στους δρόμους και στις γειτονιές της.
Η αστική εμπειρία είναι διαφορετική για τον καθένα. Για κάποιους, η πόλη είναι ένας τόπος γεμάτος ευκαιρίες, έμπνευση και δράση. Για άλλους, είναι ένας λαβύρινθος μοναξιάς και απομόνωσης. Αυτό που παραμένει σταθερό είναι η συνεχής εξέλιξη και η αδιάκοπη κίνηση, χαρακτηριστικά που κάνουν τις μεγαλουπόλεις μοναδικές, αλλά και απαιτητικές. Η Αθήνα όπως και κάθε μεγαλούπολη είναι ένας ζωντανός οργανισμός που διαρκώς αλλάζει. Οι εικόνες και τα λόγια μας βοηθούν να αντιληφθούμε τις διαφορετικές πτυχές της, να αναγνωρίσουμε τις ομορφιές, αλλά και τις προκλήσεις της. Και, τελικά, να βρούμε τον δικό μας τρόπο να συνυπάρξουμε μέσα σε αυτήv.
Τζίτζος Άγγελος- Ραφαήλ
Η ζωή στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις
Είναι τελικά εύκολη η ζωή σε μια μεγαλούπολη; Πολλοί είναι οι άνθρωποι που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τις επαρχίες και να εγκατασταθούν μονιμά στις πόλεις. Είναι αυτή μια σωστή επιλογή; Η σύγχρονη πόλη έχει πολλά πλεονεκτήματα, όμως κρύβει και δυσκολίες τις οποίες δεν μπορούμε να παραβλέψουμε.
Αρχικά, η πόλη παρέχει στους κατοίκους της περισσότερες ευκαιρίες στην εκπαίδευση, εφόσον οι μαθητές, έχοντας τελειώσει το Λύκειο, μπορούν να επιλέξουν εάν θέλουν να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια ή σε κάποια ιδιωτική σχολή. Με το να έχουν πληθώρα επιλογών, οι νέοι έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους και να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Επιπλέον, η ζωή στην πόλη. παρέχει ποικιλία θέσεων εργασίας. Πιο συγκεκριμένα, λόγω της ύπαρξης πολλών επιχειρήσεων και εταιρειών, οι κάτοικοι μπορούν να βρουν πιο εύκολα δουλειά, παρά τον ανταγωνισμό που υφίσταται. Εκτός από αυτές τις σημαντικές παροχές οι τρόποι ψυχαγωγίας είναι σαφώς περισσότεροι από το να ζεις σε ένα χωριό. Αυτό συμβαίνει, διότι οι κάτοικοι των πόλεων μπορούν να επισκεφτούν μουσεία, να παρακολουθήσουν θεατρικές παραστάσεις, αλλά και να περάσουν ευχάριστα τον χρόνο τους σε κέντρα διασκέδασης. Τέλος, αξιοσημείωτη είναι η ευκολότερη πρόσβαση σε νοσοκομεία και κέντρα υγείας τα οποία θα παρέχουν όλες τις ειδικότητες ιατρών για την κάλυψη των ιατρικών αναγκών.
Παρόλα αυτά, τα μειονεκτήματα της σύγχρονης μεγαλούπολης αυξάνονται όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα η ζωή να γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Πρώτα απ’ όλα, ο έντονος ρυθμός ζωής στην πόλη δημιουργεί υπερβολική κούραση και άγχος, το οποίο είναι δύσκολα διαχειρίσιμο από τους περισσότερους ανθρώπους. Τους αποσυντονίζει από τον στόχο τους, διαταράσσει την ηρεμία τους, προκαλώντας την αύξηση των ψυχολογικών προβλημάτων. Ακόμη, η ρύπανση του περιβάλλοντος από τη χρήση των αμαξιών χειροτερεύει την υγεία των ανθρώπων, ιδίως όσων έχουν αναπνευστικά προβλήματα, και των ζώων. Επίσης, η υψηλή εγκληματικότητα είναι ένα από τα κύρια ζητήματα που απασχολεί τις σύγχρονες πόλεις, καθώς οι διαρρήξεις στα σπίτια, οι ληστείες στους δρόμους αλλά και οι δολοφονίες πληθαίνουν.
Συμπερασματικά, η ζωή στις μεγάλες πόλεις μπορεί να έχει πολλά θετικά που να προσελκύουν τους ανθρώπους της επαρχίας και όχι μόνο, να ζήσουν σε αυτή, αλλά τα αρνητικά της παραμένουν εμπόδιο στην καθημερινότητά τους. Γνωρίζοντας όλα αυτά, εσείς ποιον τόπο ζωής θα επιλέγατε;
Χατζηχρήστου Ιλάειρα
Πηγή κεντρικής εικόνας: https://www.lifo.gr/sites/default/files/styles/max_1920x1920/public/articles/2020-11-17/01_zografou_960.jpg?itok=LsnaajmNΗ
Η αξία της Ελληνικής Γλώσσας
Οι μαθητές του Γ΄2 του Γυμνασίου μας μοιράζονται τις σκέψεις τους με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας
Η αξία και η προσφορά της ελληνικής γλώσσας στον παγκόσμιο πολιτισμό
Η ελληνική γλώσσα αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για τη διαμόρφωση του παγκόσμιου πολιτισμού. Έχει χαράξει μια ιστορική πορεία που έχει επηρεάσει καθοριστικά τον πολιτισμό μας, μέσα από τη φιλοσοφία, τις επιστήμες, την τέχνη και την ίδια την εξέλιεξη της γλώσσας. Στη σύγχρονη εποχή, άλλωστε, πολλές ξένες γλώσσες, όπως τα γαλλικά, τα αγγλικά και τα γερμανικά, περιλαμβάνουν πλήθος δάνειων λέξεων που στηρίζονται σε ελληνικές ρίζες. Λέξεις, όπως “δημοκρατία”, “θεωρία”, “λογική” και “μουσική” προέρχονται από τα ελληνικά. Αυτό αναδεικνύει τη συμβολή της γλώσσας στη γνώση και τον πολιτισμό, που εδώ και χρόνια επηρεάζει πολλούς τομείς και διαμορφώνει τον σύγχρονο τρόπο επικοινωνίας μας.
Επίσης, η αρχαία ελληνική γλώσσα αποτελεί ένα μέσο που ενισχύει την κριτική σκέψη και την παιδεία, λειτουργώντας ως αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που η αρχαία ελληνική γραμματεία, με έργα του Ομήρου, του Αριστοτέλη και του Ευριπίδη, προσφέρει ευκαιρίες στους μαθητές να έρθουν σε επαφή με τον ελληνικό πολιτισμό στο πέρασμα των αιώνων.
Συμπερασματικά, η ελληνική γλώσσα δεν είναι μόνο ένα μέσο επικοινωνίας, αλλά και ένας αγώνας πολιτισμού, αντιλήψεων, ιδεών και αξιών που διαμορφώνει τον σύγχρονο κόσμο και τον εμπνέει. Γι’ αυτόν τον λόγο, είναι υποχρέωση και καθήκον μας να τη διαφυλάξουμε και να τη μεταδώσουμε στις μελλοντικές γενιές.
Βαμβάκος Τίμος
Η συνεισφορά της ελληνικής γλώσσας στην ανθρωπότητα
Η συνεισφορά της ελληνικής γλώσσας στην ανθρωπότητα είναι ανυπολόγιστη. Ένας από τους βασικότερους λόγους είναι το ελληνικό αλφάβητο. Οι Έλληνες υιοθέτησαν το αλφάβητο των Φοινίκων, το οποίο αναμόρφωσαν με την προσθήκη των φωνηέντων, ώστε να γίνει προσιτό και εύχρηστο. Μέσω των Ρωμαίων και αργότερα των Βυζαντινών, το ελληνικό αλφάβητο χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλο μέρος της Ευρώπη, προσαρμοσμένο σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Ένας επιπλέον λόγος είναι ότι στα ελληνικά δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά λέξεις που περιγράφουν επιστημονικές έννοιες, τέχνες και πανανθρώπινες αξίες, όπως η δημοκρατία, η φιλοσοφία, η φυσική, η ιστορία και το θέατρο. Ακόμα και σήμερα, αυτές οι λέξεις αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των ευρωπαϊκών και όχι μόνο γλωσσών. Σύμφωνα με το Βρετανικό Συμβούλιο, άλλωστε, η αγγλική γλώσσα περιέχει ως δάνειο, άμεσο ή έμμεσο μέσω των λατινικών, 150.000 λέξεις προερχόμενες από τα ελληνικά. Τέλος, στα ελληνικά έχουν γραφτεί μερικά από τα σημαντικότερα κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Τα έπη του Ομήρου, οι τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, και οι διάλογοι του Πλάτωνα αποτελούν πολιτιστικά μνημεία της ανθρωπότητας, τα οποία χιλιετίες μετά τη συγγραφή τους παραμένουν επίκαιρα και συνεχίζουν να επηρεάζουν την ανθρώπινη διανόηση, την επιστήμη, την ψυχαγωγία και την πολιτική. Για όλους αυτούς τους λόγους, η αξία της ελληνικής γλώσσας παραμένει αναλλοίωτη στους αιώνες.
Βήτος Αχιλλέας
Η αξία της ελληνικής γλώσσας στον κόσμο
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, δεν μπορούμε, παρά να σταθούμε στην αξία και την προσφορά της στον παγκόσμιο πολιτισμό. Η ελληνική γλώσσα, στο πέρασμα των χρόνων, έχει επηρεάσει όλο τον κόσμο σε πολλούς τομείς. Αρχικά, οι ρίζες εννοιών, όπως η δημοκρατία, η ελευθερία και η φιλοσοφία βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα. Επίσης, η τέχνη είναι επηρεασμένη σε μεγάλο βαθμό από τα ελληνικά γράμματα, τους φιλοσόφους και τους συγγραφείς. Ιδέες και αντιλήψεις μεταφέρθηκαν μέσω της τέχνης και αποτελούν πηγή έμπνευσης για πολλούς ακόμα και στον σύγχρονο κόσμο.Επιπροσθέτως, η ίδια η διάδοση της γλώσσας μας από τον Μέγα Αλέξανδρο σε πολλές περιοχές που κατέκτησε στην Ανατολή είχαν ως αποτέλεσμα τη διάδοση και της κουλτούρας μας, ώστε ο σύγχρονος πολιτισμός σε παγκόσμιο επίπεδο να θεωρείται σε μεγάλο βαθμό «παιδί» του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Τέλος, η συνεισφορά της μητρικής μας γλώσσας είναι σημαντική στο ειδικό λεξιλόγιο επιστημών, όπως στην Αστρονομία, τη Φυσική, τα Μαθηματικά και τη Βιολογία. Άρα, είναι αξιοσημείωτο πως η διάδοση της ελληνικής γλώσσας ήταν σημαντικό βήμα για την πολιτισμική επιρροή του κόσμου.
Γεωργιάδης Θανάσης
Η ελληνική γλώσσα και η συμβολή της στον παγκόσμιο πολιτισμό
Η ελληνική γλώσσα, με ιστορία που εκτείνεται χιλιάδες χρόνια πίσω, αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους πυλώνες του παγκόσμιου πολιτισμού. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, η γλώσσα αυτή έχει προσφέρει αμέτρητες λέξεις, έννοιες και φιλοσοφικές ιδέες που εξακολουθούν να επηρεάζουν τη σύγχρονη σκέψη και επιστήμη. Οι αρχαίοι Έλληνες δημιούργησαν τον πρώτο δυτικό πολιτισμό, θέτοντας τις βάσεις της φιλοσοφίας, της μαθηματικής σκέψης, της ρητορικής και της δημοκρατίας. Μεγάλες προσωπικότητες, όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, χρησιμοποίησαν την ελληνική γλώσσα για να διατυπώσουν έννοιες που συνεχίζουν να αφορούν κάθε τομέα της ανθρώπινης γνώσης.
Επιπλέον, η ελληνική γλώσσα έχει εμπλουτίσει την παγκόσμια ιατρική, τη βιολογία, τη φυσική και άλλες επιστήμες μέσω του πλήθους των επιστημονικών όρων που προέρχονται από αυτή. Λέξεις όπως “δημοκρατία”, “φιλοσοφία”, “επιστήμη” και πολλές άλλες έχουν ελληνικές ρίζες, αποδεικνύοντας τη διαχρονική και παγκόσμια αξία της. Η ελληνική γλώσσα, άλλωσυε, δεν είναι απλά ένα μέσο επικοινωνίας, αλλά μια γέφυρα που ενώνει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας.
Κοσμά Αλεξάνδρα
Η ελληνική γλώσσα και η σημασία της για τον παγκόσμιο πολιτισμό
Η ελληνική γλώσσα είναι μία από τις αρχαιότερες γλώσσες του κόσμου και έχει μεγάλη σημασία για τον παγκόσμιο πολιτισμό. Χρησιμοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια και έχει επηρεάσει πολλές άλλες γλώσσες. Μέσα από αυτή μεταδόθηκαν σημαντικές ιδέες στη φιλοσοφία, την επιστήμη, την τέχνη και τη δημοκρατία. Πολλά σπουδαία έργα της αρχαιότητας γράφτηκαν στα ελληνικά, όπως τα έπη του Ομήρου, τα φιλοσοφικά κείμενα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, καθώς και τα επιστημονικά έργα του Ιπποκράτη και του Αρχιμήδη. Επιπλέον, η ελληνική γλώσσα έπαιξε μεγάλο ρόλο στη διάδοση του χριστιανισμού. Συνολικά, η ελληνική γλώσσα έχει προσφέρει πολλά παγκοσμίως και συνεχίζει να επηρεάζει τις επιστήμες, την τέχνη και την καθημερινή ζωή. Είναι μια γλώσσα με μεγάλη ιστορία και αξία που αξίζει να διατηρηθεί και να τιμηθεί.
Μήτρη Λήδα
Η ελληνική γλώσσα και η παγκόσμια επιρροή της
Η ελληνική γλώσσα είναι μία από τις αρχαιότερες στον κόσμο και έχει προσφέρει πολλά στον παγκόσμιο πολιτισμό. Από την αρχαιότητα, υπήρξε η γλώσσα της επιστήμης, της φιλοσοφίας και της λογοτεχνίας. Μεγάλοι φιλόσοφοι, όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, ανέπτυξαν τις ιδέες τους στα ελληνικά, δημιουργώντας τη βάση για τις σκέψεις των δυτικών στο μέλλον. Πολλές επιστημονικές λέξεις, όπως “μαθηματικά”, “φυσική” και “βιολογία”, προέρχονται από τα ελληνικά, δείχνοντας τη μεγάλη επιρροή της ελληνικής γλώσσας παγκοσμίως.
Εκτός από την επιστήμη, η ελληνική γλώσσα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη λογοτεχνία και το θέατρο. Έργα, όπως η “Ιλιάδα” και η “Οδύσσεια”, επηρέασαν τη λογοτεχνία παγκοσμίως, ενώ το αρχαίο θέατρο έθεσε τα θεμέλια για τη σύγχρονη δραματουργία, λειτουργώντας ως πηγή εκκίνησης και έμπνευσης ακόμη και για τον κινηματογράφο. Συμπερασματικά, η ελληνική γλώσσα δεν είναι απλώς ένα μέσο επικοινωνίας, αλλά ένα σημαντικό κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς μας.
Φιλιππίδης Νέστορας- Ζανής
Τα Εκπαιδευτήρια Δούκα στηρίζουν την ΟΣΕΚΑ στη δράση «Βγες απ’ το σπίτι»
Στις 17/2/2025, μια ομάδα μαθητών των Εκπαιδευτηρίων Δούκα επισκέφτηκε το μετρό Συντάγματος, για να παραβρεθεί στην εκδήλωση ευαισθητοποίησης-επίδειξης του ΟΣΕΚΑ (Ομοσπονδία Σωματείων Ελλήνων Καλαθοσφαιριστών με Αμαξίδιο), σε συνεργασία με τη ΣΤΑΣΥ. Η εκδήλωση ξεκίνησε με αγώνα επίδειξης των αθλητών με αμαξίδιο. Έπειτα, οι παρευρισκόμενοι μαθητές είχαν την ευκαιρία να πάρουν μια «γεύση» της καλαθοσφαίρισης με αμαξίδιο, ενώ, ταυτόχρονα, η δημοσιογραφική ομάδα της D-News είχε τη δυνατότητα να πάρει συνεντεύξεις από τους αθλητές. Τέλος, η δράση έκλεισε με ομιλίες της ΣΤΑΣΥ για την ασφάλεια στους δρόμους και τις βραβεύσεις των: Βαγγέλη Λιόλιου (πρόεδρος ΕΟΚ) και Νίκου Χατζηβρέττα και Δήμου Ντικούδη (πρώην αθλητές της εθνικής μας ομάδας του μπάσκετ).
Η βασική εντύπωση που αποτυπώθηκε στους απεσταλμένους του σχολείου μας ήταν απόλυτα θετική, διότι ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για εμάς, τους μαθητές, να βιώσουμε μια μικρή προσομοίωση του μπάσκετ με αμαξίδιο, ενώ μπορέσαμε να γνωρίσουμε τους αθλητές και να συλλέξουμε πληροφορίες για την καριέρα τους και για την προσπάθειά τους, η οποία αξίζει τουλάχιστον να αναγνωρίζεται από εμάς, ως ένδειξη σεβασμού και τιμής προς όσους δεν σταματούν να αγωνίζονται και να αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση.
Τέλος θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ολόψυχα τον ΟΣΕΚΑ, ο οποίος μας προσκάλεσε σε αυτήν την πολύ σημαντική και ξεχωριστή εκδήλωση!
Τσιαφούτης Νικόλας, Γ΄Γ1
Τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2025 με κάποια παιδιά από το Γυμνάσιο και από το Λύκειο επισκεφθήκαμε το Μετρό Συντάγματος και παρακολουθήσαμε έναν αγώνα μπάσκετ με αμαξίδια. Για εμένα προσωπικά ήταν μία πρωτόγνωρη εμπειρία, καθώς δεν έχω ξανασυμμετάσχει σε μία δράση με τέτοιο παλμό! Με το που φθάσμαε στην αίθουσα που φιλοξενούσε αυτήν τη δράση, μας υποδέχτηκαν οι εκπρόσωποι της ΟΣΕΚΑ και ο πρόεδρος του Μετρό. Έπειτα, μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε, καθώς ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης στήριξε όλην τη δράση. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η ψυχική αντοχή αυτών των αθλητών, καθώς αναδεικνύονται οι μεγάλοι νικητές της ζωής. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθένας τους, βρήκαν κάτι που να αγαπούν και δεν τα παράτησαν ποτέ. Πρόκειται για μία εμπειρία που σίγουρα θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μου.
Βαλαβάνης Δημοσθένης, ΓΒ4
Η εμπειρία του να κάθεσαι στο αναπηρικό αμαξίδιο και να παίζεις μπάσκετ δεν ήταν παρά πρωτόγνωρη και συναρπαστική. Τη στιγμή που έκατσα στο αμαξίδιο, μπήκα στην θέση των ανθρώπων με σωματική αναπηρία και αναγνώρισα και βιωματικά πως έχουν δικαίωμα στη διασκέδαση και στην άθληση. Όπως επανέλαβα, ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία και μπορώ με σιγουριά να τη συστήσω στον καθένα από εμάς. Ο βασικότερος λόγος είναι πως είναι όμορφο να «σπας τη ρουτίνα σου» και να δοκιμάζεις νέες εμπειρίες, «μπαίνοντας στα παπούτσια του άλλου». Ίσως το πιο σημαντικό ήταν ότι κατάλαβα πως η αγάπη κάποιου για αυτό που κάνει δεν γνωρίζει σύνορα και είναι ίδια για όλους.
Αλιφέρης Αναστάσης, ΓΓ1
Τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου ορισμένοι μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου, μεταξύ των οποίων και εγώ, παρακολουθήσαμε μια εκδήλωση, διοργανωμένη από την ΟΣΕΚΑ, με σκοπό την ευαισθητοποίηση του κοινού. Μέσα από τη διαδικασία αυτή είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με πολλούς αθλητές αυτού του αγωνίσματος. Συζητήσαμε, για πολλά θέματα, ανάμεσα στα οποία η καθημερινότητά τους, η πορεία τους στον αθλητισμό και η υποστήριξη που δέχονται από τους θεατές. Μέσα από αυτήν τη συζήτηση ευαισθητοποιήθηκα συσχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συγκεκριμένοι αθλητές και έμαθα για την πολύ ενδιαφέρουσα καθημερινότητά τους. Χαρακτηριστική εντύπωση μου έκανε ο κόπος που καταβάλλουν, για να πετύχουν τους στόχους τους. Καθημερινά , καταβάλλουν υπεράνθρωπη προσπάθεια, προκειμένου να επιτύχουν τα όνειρά τους. Στη συνέχεια, συγκλονίστηκα και από το γεγονός πως κατάφεραν να κάνουν «δικό τους», ένα άθλημα, την καλαθοσφαίριση, που απαιτεί ταχύτητα και υψηλά άλματα. Με ελάχιστες μεταβολές, κατάφεραν να προσαρμόσουν το άθλημα αυτό στις ανάγκες τους, όσες δυσκολίες και αν αντιμετώπισαν. Αυτό μάλλον αποτελεί και το στοιχείο που κράτησα περισσότερο από αυτήν την εκδήλωση: ότι ακόμη και πράγματα που για κάποιους φαντάζουν δύσκολα, με την κατάλληλη προετοιμασία, προσπάθεια, και πείσμα, είναι εφικτά. Ήταν μια δράση γεμάτη μαθήματα ζωής, που είναι υψίστης σημασίας για όλους μας.
Χουντάλας Μάριος-Σπυρίδων, ΓΓ1
Τη Δευτέρα 17 Φεβουαρίου είχα την μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσω μια ασυνήθιστη και πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση που διεξληχθη στο Μετρό Συντάγματος. Αφορούσε ένα όχι πολύ γνωστό και αναγνωρισμένο για την αξία του άθλημα, το μπάσκετ με αναπηρικό αμαξίδιο. Γνώρισα πολλούς αθλητές, οι οποίοι μας παρουσίασαν το συγκεκριμένο αγώνισμα και παράλληλα μας ανέφεραν σημαντικές πληροφορίες για την ιστορία του αγωνίσματος τόσο στην Ελλάδα όσο παγκοσμίως. Πιστεύω πως το σημαντικότερο πνευματικό όφελος που μπορούσε να αποκομίσει κάποιος παρακολουθώντας τη δράση αυτή να πραγματοποιείται, είναι η ευαισθητοποίηση για τους ανθρώπους αυτούς που αγωνίζονται καθημερινά για ίσα δικαιώματα και αναγνώριση. Μάλιστα, παρακολουθήσαμε και έναν αγώνα που διεξληχθη ανάμεσα σε επαγγελματίες αθλητές, ενώ προσπαθήσαμε και εμείς να κάτσουμε στα αναπηρικά αμαξίδια και να παίξουμε. Η παρακολούθηση της εν λόγω δράσης ήταν ένα σημαντικό βήμα για την αναγνώριση, ευαισθητοποίηση και διάδοση αυτού του αθλήματος.
Γκούσης Κωνσταντίνος, ΓΓ1
Πηγή εικόνας: https://www.enwsi.gr/1291460/aek/aek-basket/i-oseka-xemprostiazei-ton-liolio-me-osa-kanate-stin-kriti-prosvallete-to-athlima-mas-kai-prokalei-thyella-arnitikon-scholion-gia-to-mpasket-me-amaxidio.html
Ένα νέο ταξίδι
Περιέργεια, χαρά, νοσταλγία, άγχος. Λέξεις που περιγράφουν πολλές φορές τα συναισθήματά μας κατά την έναρξη της καινούργιας ακαδημαϊκής περιπέτειας που ονομάζεται πανεπιστήμιο. Νέα πρόσωπα, νέα μαθήματα, νέες προοπτικές, κάτι που στην αρχή μοιάζει με ένα αγεφύρωτο χάσμα…
Ο Σεπτέμβριος για εμένα τελείωσε με ένα ταξίδι στο Λονδίνο – μια οικεία και αγαπημένη πόλη. Ένα πολύ διαφορετικό, ωστόσο, ταξίδι που ήταν στην πράξη μετακόμιση, αρχή μιας νέας ζωής. Έφτασε για εμένα η πολυαναμενόμενη ώρα της μετάβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στο Imperial College, μία νέα αρχή που μου προκαλούσε ιδιαίτερο άγχος. Θα μπορούσα να ανταπεξέλθω στη δυσκολία της πανεπιστημιακής Φυσικής; Θα μπορούσα να ξεπεράσω το πολιτισμικό χάσμα που χώριζε εμένα και τους καινούργιους μου συμφοιτητές; Θα μπορούσα να προσαρμοστώ στη φοιτητική ζωή της μεγαλούπολης του Λονδίνου; Ετοιμαζόμουν να αντιμετωπίσω μια μεγάλη πρόκληση…
Γρήγορα μετά την άφιξή μου έφτασε η ώρα της πρώτης κοινωνικής εκδήλωσης που διοργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο. Μια ομαδική δραστηριότητα των πρωτοετών φοιτητών, χωρισμένων σε ομάδες διαδέχτηκε τις ομιλίες μαθητών μεγαλύτερων ετών. Γέλιο, αστεία και στόχος η κατασκευή εντυπωσιακών πύργων με τη χρήση χάρτινων καλαμακίων – εντυπωσιάστηκα από την ευκολία της συναναστροφής με τους συμφοιτητές μου. Μέσα από τις δημιουργικές κατασκευές και την ομαδικότητα καταφέραμε να γνωριστούμε καλύτερα. Το Imperial έχει μεριμνήσει για την εξομάλυνση της προσαρμογής μας στην καινούργια εκπαιδευτική και κοινωνική πραγματικότητα, μέσα από την διοργάνωση πληθώρας δραστηριοτήτων, τόσο για το σύνολο των πρωτοετών φοιτητών, όσο και για τους φοιτητές στο τμήμα της Φυσικής, επιτρέποντάς μας έτσι να ενταχθούμε ομαλά στη νέα μας καθημερινότητα.
Αποκορύφωμα, ωστόσο, των δραστηριοτήτων αποτελεί το ετήσιο Welcome Fair. Το Welcome Fair είναι ένας από τους σπουδαιότερους θεσμούς της φοιτητικής κοινότητας του Imperial και αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για τους πρωτοετείς να γνωρίσουν τις μαθητικές κοινότητες, ομάδες και ομίλους και να έχουν τη δυνατότητα είτε να ασχοληθούν βαθύτερα με αντικείμενα που τους ενδιαφέρουν είτε να γνωρίσουν νέα! Κάθε μία από τις 340 μαθητικές κοινότητες/ομίλους/ομάδες του Πανεπιστημίου δημιουργεί έναν πάγκο, όπου παρουσιάζει στους νέους φοιτητές τις δραστηριότητές της. Η συμμετοχή σε μαθητικές κοινότητες θα μου επιτρέψει, όπως και στα μαθητικά μου χρόνια στο Σχολείο, να ασχοληθώ εκτενέστερα με τις κλίσεις μου, αλλά και να γνωρίσω ανθρώπους που μοιράζονται τα ενδιαφέροντά μου – να αποκτήσω μια νέα «οικογένεια» μέσα στον τεράστιο φοιτητόκοσμο του Imperial.
Η έναρξη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μου επιφύλασσε και μια νέα, πολύ διαφορετική ακαδημαϊκή αρχή. Η τάξη των 10 ατόμων στο ΙΒ πλέον διευρύνθηκε σε μία διάλεξη 250 φοιτητών. Η ιδέα του απρόσωπου εκπαιδευτικού περιβάλλοντος σε συνδυασμό με την αυξημένη δυσκολία της πανεπιστημιακής Φυσικής συνιστούσαν μια πρωτοφανή δυσκολία στο ακαδημαϊκό μου ταξίδι. Το Imperial, όμως, φροντίζει να μας εφοδιάσει κατάλληλα για τη νέα αυτή πρόκληση. Το απρόσωπο κλίμα της διάλεξης εξαφανίζεται μέσα από μια πληθώρα ακαδημαϊκών θεσμών που αποσκοπούν στην ενίσχυση της ομαδοσυνεργατικότητας μεταξύ των φοιτητών, την επικοινωνία τους με το προσωπικό, καθώς και την επίλυση ιδιαίτερα σύνθετων προβλημάτων. Η δημιουργία μικρών ομάδων φοιτητών για την παροχή ακαδημαϊκής βοήθειας, η εξονυχιστική αφοσίωση στην εξέλιξη κριτικής σκέψης μέσα από την αντιμετώπιση δύσκολων προβλημάτων, καθώς και η συνεχής διαθεσιμότητα των ακαδημαϊκών του τμήματος Φυσικής του Imperial για την παροχή υποστήριξης συμβάλλουν καταλυτικά στην απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων που πλέον χαρακτηρίζονται απαραίτητες στον επιστημονικό, ακαδημαϊκό και εργασιακό τομέα. Η διοργάνωση δραστηριοτήτων και η συνύπαρξη στην κοινότητα Φυσικής που απαρτίζεται από όλους τους μαθητές του τμήματος και τους φίλους της Φυσικής επιτρέπει την ενδυνάμωση των δεσμών μεταξύ των φοιτητών, καθώς και την ύπαρξη μιας ενωμένης ομάδας με κοινό σκοπό την εξερεύνηση των μυστηρίων που επιφυλάσσει το σύμπαν μας.
Σημαντικά εφόδια σε αυτό το ταξίδι, οι γνώσεις, δεξιότητες και αξίες που απέκτησα στην πρώτη μου εκπαιδευτική οικογένεια, το Σχολείο μου. Τόσο σε εκπαιδευτικό επίπεδο, στο πλαίσιο του προγράμματος ΙΒ, όπου μάθαμε να διαβάζουμε, να κάνουμε έρευνα και εργασίες σαν να είμαστε ήδη στο Πανεπιστήμιο, όσο και στο ευρύτερο ακαδημαϊκό και κοινωνικό επίπεδο που μέσα από τη συμμετοχή μας σε ομάδες, ομίλους, διαγωνισμούς και σειρά δράσεων, αναπτύξαμε κλίσεις αλλά και μάθαμε να δουλεύουμε ομαδοσυνεργατικά για την επιδίωξη ενός κοινού στόχου.
Καθώς εισέρχομαι όλο και περισσότερο σε αυτό το διασυμπαντικό ταξίδι της Φυσικής, ξεκινάω νέες περιπέτειες που εντάσσονται σε αυτό το καινούργιο κεφάλαιο της ζωής που τιτλοφορείται τριτοβάθμια εκπαίδευση- ένας εξίσου πρωτοφανής κόσμος, με καινούργια πρόσωπα, νέες, αλλά ταυτόχρονα και ακόμα περισσότερες προκλήσεις. Αδημονώ να εξερευνήσω τα αναρίθμητα ερωτήματα της Φυσικής και να απολαύσω τη φοιτητική ζωή και με την ακατάπαυστη υποστήριξη της κοινότητας του Imperial αισθάνομαι πως βαδίζω σε ένα μονοπάτι γεμάτο προοπτικές. Επειδή μέχρι πέρσι, ήμουν στη θέση σας και με συγκίνηση γράφω αυτό το άρθρο ως πρώην αρχισυντάκτης της G-NEWS και στη συνέχεια της D-NEWS, σας προτρέπω να εκμεταλλευτείτε όλες τις ευκαιρίες που σας δίνει το Σχολείο και να επιλέξετε να σπουδάσετε αυτό που πραγματικά αγαπάτε!
Φίλιππος-Ακύλας Καλούδης,
Πρωτοετής φοιτητής
MSc in Physics with Theoretical Physics, Imperial College London